متن اجل

(اجل)

مپنداری اجل ، تنها بَرد یک لا قبایان را

که با خود می بَرد گاهی فزونتر کدخدایان را

مشو دلخوش به مال و جاه این دنیای وانفسا

که آخر می سپاری بر جهان هم این و هم آن را

سید محمدرضا شمس (ساقی)

انقدر می🥃🍾🍷 بزنم تا اجل آید به سرم 💔🥹

رقص کنان🕺💃🤸‍♀️
عاقبت مست به دیدار خدا خواهم رفت⚰️⚰️😢💔💔🥀🥀🖤🖤

ای ز کف رفته که بود اول پر گشودنت

نمی تونه دلم عادت کنه با نبودنت

من که با امید تو هنوز تو ساحل موندم

نمی شه باور من دست اجل ربودنت

هنو باور ندارم رفتنتو

دست خاک سرد سپردن تن تو

هنوز باور ندارم هنوز باور ندارم

برشی از...

کاش می شد که همیشه بغلِ من باشی
شاه بیتِ غزلِ بی مَثلِ من باشی

سهمم از بودنِ تو نیست به غیر از دوری
دوست دارم که کنارم عسلِ من باشی

بهترین کار من البتّه که بوسیدن توست
دوست داری تو که خیرالعملِ من باشی؟

شده از خویش بپرسی که...

لم داده بود بر لب عطر جوانی اش
با گونه های غم زده ی استخوانی اش
ساکت، صبور، مثل همیشه حیاط پیر
در دست، چای دم شده ی زعفرانی اش
تهمینه ای که مردن سهراب دیده است
باغی که کرده داغ خزان، بایگانی اش
آن روزها که سایه ی بابابزرگ...

سر گشته و حیران تو ام کمی بغل تزریق کن
از گوشه ی لب های خودت کمی عسل تزریق کن

یک روز اگر برانیم با ستم و جفای خود
از جای لب و بغل به من فقط اجل تزریق کن

عاشقی تا که قدم بر تن دنیا زده است
عشق مشت خودش را به سرِما زده است

میوه ی تلخ از آن روز نصیب من و تست
که پدر دست برآن شاخه ی بالا زده است

عشق چیست؟همان قصه ی طوفانی نوح
پدری با غم فرزند به دریا زده است...

دود سیاه

ای اجل مهلت بده ! از سینه آهی بر کشم
در گرفت ایندل از آن دود سیاهی بر کشم

از زمین خشک شعرم گر نمی روید گلی
فرصتم ده!تا از آن من خود گیاهی بر کشم

منکر عشقم درین دنیای دون صد حیف حیف
روزگار داند ، اگر...

آدمی تا که قدم برتن دنیا زده است
زندگی مشت خودش را به سرِما زده است
میوه ی تلخ از آن روز نصیب من و تست
که پدر دست برآن شاخه ی بالا زده است
زندگی چیست؟همان قصه ی طوفانی نوح
پدری با غم فرزند به دریا زده است
خشت...

اجل رسید و لبش را برابرم آورد
چقدر بوسه اش از خستگی درم آورد!
تمام شد همه ی آنچه «زندگی» می گفت
تمام شد همه ی آنچه بر سرم آورد
مقابلم ملکی می به استکانم ریخت
بدون ِ آنکه بپرسد بیاورم؟! ، آورد...
به خواب مرگ بنازم که از لج...

دارم هوایِ صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

مگو جاهی از سلطنت بیش نیست

که ایمن تر از ملک درویش نیست

سبکبار مردم سبک تر روند

حق این است و صاحبدلان بشنوند

تهیدست تشویش نانی خورد

جهانبان به قدر جهانی خورد

گدا را چو حاصل شود نان شام

چنان خوش بخسبد که سلطان شام

غم و شادمانی به...

...آدمی در سفر ساده هم ای دل حتی
بند کفشش اجل و دسته کیفش مرگ است
زندگی یک غزل نیمه تمام است بدان
که به هر وزن بگوییم ردیفش مرگ است

پیمانه را به دست اجل
بسپرو برو
ای زندگی شراب تو مستم نمی کند

چقدر نقشه کشیدم
برای زندگی ام

بعید نیست که
‌‌‌‌‌‌ آن را به باد دهد ....

‌‌‌‌ یادش گرامی.