متن دلیای جان

و از ترانه ی آبشار دلنوازشگر
خوشا به اینهمه زیبایی خدای قدر
به جرگه جرگه ی زیبای هر بهارانش
و قطره قطره ی زیباترین بارانش
و نغمه نغمه ی آن آب چشمه های قشنگ
بهار فاقد از هر گلوله ها و تفنگ

چه آسمان تمیزی ؛ وتکه پاره ی ابر
چه برگ دفتر خوش خطی از نبودن قبر
و چشمه های پر از آبی ؛ از قشنگی رنگ
و رنگ های پر از هر سروده های قشنگ

به رقص نور و به هر جشن قسم که خالق من
فروغی از خودش آورد ؛ که جاودانه شدم
به هرکه مرگ بشر را صحیح می داند
بگو که بعد تو زنده ام ؛ ولی فسانه شدم

و آه های من ای وای ؛ به دور بت گشتم
همان زمان که به کعبه ؛ دوان دوانه شدم

نگاه کن مرا ؛ که بدون تو افسانه شدم
هی
نگاه کن مرا ؛ که شبیه یک ترانه شدم
دیگر شعر نمی بافم ؛ حالا بهانه شده ام
برای لحظه ی تنهایی ؛ به اشک ؛ روانه شدم

ذره ای از تمام کیهانم
یا که کیهانیم خودم اینجا

تو اگر ، من همه شوم چه شوی
همه گر تو شوی ، من چه شوم

شاید این ما تمام کیهانیم
و تو هم جور دیگری از من