متن زخم کاری

سیب را کِرمی که در آغوش دارد میخورد

زخم کاری را همان نزدیک تر ها می زنند...
ارس آرامی

آن که رفته، رفته هرگز او نمی آید سرا
او که رفته با کسی همدم شده چه بی صدا

بی وفایی در زمانه بدخدایی می کند
باوفاها  هم شدن در این زمانه بی وفا

درد من از آشنا شد همدم من وای من
زخم کاری را فقط همدم زند هی...

پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی است
پر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری است

پر شد از نامردی دنیا چه نامردی
پرکن پرکن ساقی زخم از دنیا کاری است

باز ، مِشکی ،
قلم در دست،
خاطرات کلاغ را
خط زد
با مدادی به سرخی ماتم،
زخم کاری
به جان آدم زد
حجت اله حبیبی

باز بی من رد شد از این کوچه، او!
چشم هایم! چشم هایم تیز شد
باز انگاری توهم می زنم!
باز این رویا چه دردانگیز شد...

[دخترم:] بابا بیا صبحانه! / من،
همچنان با یاد او در کوچه ام...
(دخترم فهمیده حالم خوب نیست!)
چشم هایش از غمم لبریز شد......

یه دیالوگی بود تو سریال زخم کاری که میگفت:«بعضی چیزا آخرش شاید خوب نباشه، ولی قشنگه»؛و چه آدمایی که میدونستیم رابطه با اونا، آخرش خوب نیست، ولی حفظشون کردیم چون روز و شبمون با اونا قشنگ بود :)

همیشه زخم کاری ازکسی خورده میشه
که میمیری توواسش علت زندگیته

بعضی ها می روند که بروند
نه ردی نه خاطره ای نه یادی
بعضی ها می روند
و از خودشان
زخم کاری بجای می گذارند
زخمت را می خراشی
مشت مشت نمک به روی زخمت می پاشی که مبادا یادت برود
با تو چه کرد
اما نفر سومی هم هست...