متن ساقی

ساقی مستان تویی مستی من هست توست
باعث مستی تویی کل بدن دست توست

حضرت احساس عشق باز تپیدن بگیر
روز جزا خبط ما رو به ندیدن بگیر

معجزه ای رو کن و باز از دستم بگیر
این حس پرواز را سرورم از من نگیر

مولا مددی کن تا کشتی...

پدرم ساقی نبود،ولی خیلی برام عرق ریخت

خوش باشد و گوارا..

ساقی ز چشم یاران پر کن شراب ما را
جامی به این قشنگی خوش باشد و گوارا

خسته از عشقم ، ساقی مستم کن
شعله ور هستم ، گاهی پستم کن

دل پر از آتش ، جان چه سوزان است
شعله ی این آتش از هجران است

ساقی امشب می ، بال و پر دارد ؟
مرغ تو ساقی ، دست و سر دارد ؟

خالی از...

پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی است
پر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری است

پر شد از نامردی دنیا چه نامردی
پرکن پرکن ساقی زخم از دنیا کاری است

یک روز در این خانه من بودم و یاری بود
نی بود و نوایی بود یک دلبر و ساقی بود

او بوسه طلب میکرد تشنه به لبم میکرد
هی بوسه به لب میکرد آتش به تبم میکرد

پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی است
پر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری است

دریا درد از حرف تلخم نمی فهمد
باران به باغی خشکیده و خالی است

ساقی مستان تویی مستی هفتاد و دو تن دست توست
باعث مستی تویی دست و سر و پا و بدن مست توست

حضرت احساس عشق در دل گودال تپیدن بگیر
لحظه دیدار ما با خدا خبط مرا رو به ندیدن بگیر

سرباز تو در دوره آموزشم قابل دیدار خدا نیستم...

ﺳﺎﻗﯿﺎ ﺗﻪ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﺩ ﻣﺮﺍ
ﻟﻄﻒ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺑﻌﺪﯼ ﭘﯿﮏ ﻟﯿﻮﺍﻧﯽ ﺑﺮﯾﺰ
ﻧﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﺭﻭﺱ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﻪ ﺟﻨﺲ ﺍﺭﻣﻨﯽ
ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﮓ ﻣﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﯾﺰ

اگر دیوانه ای جانا ، بیا با ؛ ما به میخانه

که ساقی می دهد،اینک؛دو سه پیمانه جانانه

ساقی بیا که از مدد بخت کارساز

کامی که خواستم ز خدا شد میسرم

دوش گفتم ساقیا امشب چه داری؟ گفت زهر
گفتم کج کن قدح را...دید می نوشم،نریخت!

به دو چشم تو که گر بی تو برندم به بهشت

نکنم میل به حوران و نظر با ساقی

چه دل ها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت

دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت

ساقیا امشب صدایم با صدایت ساز نیست
یا که من مست و خرابم یا که سازت ساز نیست

سالیانی ست که مجنونِ حجابت شده ام
دیده ام روی تو و مستِ نقابت شده ام

سالیانی ست که در میکده ، اندوه کِشم
ساقی ام باش که من پا به رکابت شده ام
...
...
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

مست چشمانت شده ام
مبادا بروی ساقی دیگران شوی...

آید وصال و هجر غم انگیز بگذرد
ساقی بیار باده که این نیز بگذرد

ای دل به سردمهری دوران، صبور باش
کز پی رسد بهار ، چو پائیز بگذرد

عاقل شدم وقتی مرا دیوانه کردی
چشمان خود را جادوی این خانه کردی
ساقی به چشمان خمارم آشنا بود
هرشب مرا آوارهٔ مِیخانه کردی
این مرغ عشقی را که پرزد سوی بامت
با چشمکی آواره و بی دانه کردی
چشمم به چشمت آشنا بوده از اول
من را به خود...

ساقیا امشب صدایت با صدایم ساز نیست
یا که من بسیار مستم یا که سازت ساز نیست
ساقیا امشب مخالف مینوازد تار تو
یا که من مستو خرابم یا که تارت تار نیست

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی

بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست

دیگران از ساغر و ساقی و ما از یاد دوست

بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست
دیگران از ساغر و ساقی و ما از یاد دوست

دل و دین و
عقل و هوشم
همه را بر آب دادی

ز کدام باده
ساقی
به من خراب دادی ؟