متن رزا جمالی

شعری از رُزا جمالی

گوجه سبزی نارس
برایِ چاشنیِ این جهان لازم بود به دنیا بیایم.

وقتی جهان ذره ذره از دست های تو می بُرید
من خانه ی مادرم را گم کرده بودم
و خانه ی تو ... دورتر از این بود.

رزا جمالی

در غیابِ من آسمان خاکستری ست
و ابرها مجروح.
بالشی دوخته است مادرم
برایِ خواب شماها.

رُزا جمالی

در غیابِ من آسمان خاکستری ست
و ابرها مجروح

رُزا جمالی

در مریخ هم که بگردی برگی از من پیدا نمی کنی

رُزا جمالی

یک دسته از موهام نخل های تاریک اند
ابروهام مسیر باد شمال
دست هام بادبانهای اطلس اند
چشم هام فانوس دریایی
لب هام حفره های ته دریا

رُزا جمالی

منم که در شاخه ها دویده ام
شبیه موریانه ای در تو زیسته ام
و به حیات وحش پیوسته ام.

رُزا جمالی

دکمه
شعری از رُزا جمالی

چشم هام به نورکم عادت کرده اند
به آن ها دکمه دوختم
در تاریکی لمس ام کن!