«سعدی» که هوای باغ و بستان می کرد/ در روی زمین سفر فراوان می کرد گر از «کرونا» شنیده بود اوصافی/ خود را به حصار خانه زندان می کرد!
هشدار! به دوستان خود غم ندهی/ بیماری و درد، جای مرهم ندهی بی ماسک مرو ز خانه ات بیرون، تا/ ای جان! «کرونا» به خلق عالم ندهی
