متن عشق از دست رفته

اشکی نشو ای چشم من عاشق دیوانه.

او رفت پی یار دگر، خب به سلامت.

بهار
سهم توست
که چکاوک دارد
لبانت
سرود خوان بهارست
شور پرستو
که دلش برای گنجشگ روی شاخه می‌تپد
بهار
سهم
هفت دل عاشق است
که قسم می‌خورند
به
سیب
آب
آینه
و
بوسه‌های سرخ دو ماهی
به
راز سر به مهر سنجد
و دل پر جوش سیر و سرکه...

نگران دست هایت هستم
که بعد از،
از دست دادن من ، به که ، دست خواهد داد.

کاش پیدا شود، آنکس که دلم را برده.

ما را همین بس که تو در خاطره مایی.

بهار جای برگ های پاییزی را گرفت
میوه ی رسیده جای میوه ی کال را
اما جای تو
جای تو همیشه خالی ماند...

دیگه امسال نه سبزه میخوام نه تنگ ماهی
اگه عیدای قبلی اینا بودن چون تو بودی
سفره هفت سین من امسال دوباره
صورت ماه تورو بازم نداره

➷➷➷➷➷ کاش میشـב בرבهایماט را هم ماننـב ترقـہ یکجا بر زمین بکوبیم..
و با صـבاے سوختن و انـ؋ـنجارش شاهـב تمام شـבنش باشیم ..
حمل کرבט בل پر בرב בر سال جـבیـב سخت است

گفتم بی تو چه باید بکنم
تاری از زلف سیاهش را داد
گفتم مونس شبهایم تویی
عکس رخ چو ماهش را داد
موقع رفتن به همه بوسه ای داد
وبه من نگاه سرد بی مهرش را داد
گفتم همه عمر می مانم به انتظار
رفت و انتظار سر راهش را...

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

که تا تو را بسرایند دم به دم، انگار
تمام پنجره های جهان ،دهن شده است

آمد بهار ای دوستان،خیزید سوی بوستان

اما بهارِ من تویی،من ننگرم در دیگری

با یک دلِ حسّاس، پر از: احساسم؛

افسوس که هرگز، تو نداری پاسم!

آب از: سرِ من هم که گذشته، دیگر؛

بگذار، بگویند، که آس و، پاسم!

گفته بودی: «دوستت دارم.»

مهرِ دل، بر گفته‌ات بستم؛

نیستی دیگر چرا پیشم؟

من که گفتم: «با دلت هستم.»

چه سود از جهان، گر نباشد کسی؟
که با مهر، گیرد تو را در بَسی

چه سود از طلوع و ز ثروت، چه سود؟
اگر بی‌کسی در دلِ هر کسی...

به راهی اگر فتح کردی قله،
ولی خالی از عشق و دلواپسی

تو را گر نباشد دلی هم‌صدا،
جهانت تهی...

╰⊱♥⊱╮ღ꧁ گر گـ؋ـتمت نیست مرامے בر ؋ـلک

چوט چرخ ؋ـلک این گونـہ است

ـ؋ـرهاב بـہ عشق یار آمـב و

بے یار ر؋ـت از این ؋ـلک

هنوزم داغ چشمان سیاهت بر دلم هست...

نگاه کردی تو بر نامحرمان بسیار بسیار...

آتیش همیشه به خاکستر
تبدیل میشه،
حتی عمیق ترین عشق ها هم
به پایان میرسه
و خیلی عشق های دیگه
جاش رو می گیره

بعد تو به یاد تو با یاد تو می میرم

من که دوست داشتمت، پس جَفا بَحر چه بود
دل به بی راهه کِشاندی ، رَفتَنت بَحر چه بود
‌من هزاران شب و اَندوه به فِراق سَر کردم
این چنین خواستن و جا زَدنت لُطف چه بود
از کدامین ،شوق دیدار تو من جا ماندم
دل شیدا شُده ات ،خواسته...

من میان آن سیه چشمان تو...


بارها و بارها دیده بودم عشق را...

میدونی بدتر از رفتن آدما چیه؟
اینکه باشه اما اونجوری که بود، نباشه …

و تو، سهم من از تمام دنیا بودی و، سهم من از تمام دنیا، هیچ بود

هر صبح به تو فکر می کنم،
با جای خالی ات حرف میزنم،
روزنامه را برایت می خوانم
و صبحانه را جای تو به خودم تعارف می کنم،
از اتاق صدایت را می شنوم که:
لباس هاتو اتو کردم و گذاشتم روی تخت.
لباس های چروک هر روزه ام را...