ادم خواران عاشق سرمای اتش در پستوی خانه نفرین شده، عزیزان گوشت مرا ذره ذره به دندان می‌کشند و صدای جیز جیزش سوار بر بوی تعفن جنازه ای زخم‌ها و مردگی های اهالی، خود را به گوش هایم می رساند. و از من میخواهد که تمامش کنم. اما من این...
سرمای اتش گفت مگر اتش هم سرما دارد و خندید. با لبخند محوی همراهیش کردم و گفتم:بله چرا که نه. اینبار بلند تر خندید و دیوانه ای را نثارم کرد،بعد هم راهش را کشید و رفت. رفت... رفت و اجازه نداد به او بگوییم که وقتی اتش جدایی پیوند پدر...
