متن شاعر رؤیا سامانی

پرنده  که برگها را
زیر رو می کند
دلتنگ است
با آسمانی که شکاف
می خورد انگار،
باز انار حیاط پدربزرگ
شاخه شاخه تَرک خورده
مگر چه رنگی ست
این دلتنگی؟

**«باران: 
ترکیبی است
از شب و بوی خاک
در خمیازه ی پلک تو

با پنجره هایی که از فرط انتظار 
خط خطی اند
تا  ...
در  چهار  زاویه ی  این  شیشه 
راست ترین خطِ تنهای ام
را کج کنم»**