من قندیلم، من کوه سربلند هلگوردم غرق شدم، به آتش کشیده شدم، سوختم، ولی کماکان زندهام. صدها سال است که چهار پارچهی تنت از من جدا شده است لیکن هنوز زندهام و مفتخرم که کُرد هستم... دشمنان کردستان بدانند و آگاه باشند که من کُردم! که من کُردم! و همیشه...
آه ای "مظلوم کوبانی"! از وقتی که تو سر بلند کردی آتش دشمنان دیگر سوزنده نیست! لعن و نفرین بر هر کُردی که از تو حمایت و پشتیبانی نکند... من مطمئنم که با همت و تلاش تو کردستان آزاد و میلیونها کُرد، خوشحال و دلشاد خواهند شد.
آه ای معشوق من! میخواهی بدانی که عشق من به تو چگونه است؟! میزان عشق و دلدادهگی امروزم به تو کمتر از فرداست.
از وقتی که تو به کنارم نیستی، دنیا در سکوتی مرگبار محتضر شده است! و باران غم و اندوه قطره قطره بر زندگانی من بارش گرفته است.
