ریشه دارد یک درختِ طیّبه، در قلبِ خاک؛ شاخه هایش سر به افلاک است و پُرمیوه است و پاک؛ گر درختی باشد از ریشه، خبیثه، بی گمان، هرگز آن را، نیست یارا؛ تا بماند پُرتوان. برشی از یک مثنوی تعلیمی
