پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
بزرگترین اعتبار هنرمند، اعتبار معنوی ست .نویسنده: رحمان شاهسواری کینگ...
موسیقی شروع به نواختن میکند. عجیب آن است که احمقهایی هستند که در هنرهایِ زیبا تسلّی میجویند. مثلِ عمّه بیژوایِ من که میگفت طفلک عمویت وقتی که مُرد نوازندگیهایِ شوپن خیلی به دادم رسیدند. و تالارهایِ کنسرت لبریز از آدمهایِ تحقیرشده و آزردهای است که چشمهایشان را میبندند و میکوشند چهرههایِ رنگپریدهشان را به آنتنهایِ گیرنده مبدّل کنند. به خیالشان صداهایی که میگیرند به درونشان جاری میشود؛ شیرین و خوراکدهنده. و رنجهایشان مانندِ رنجه...
حسود در رنجی دائمی و مستمر گرفتار است. زیرا با دیدن امتیازها و نعمتهای مادی و معنوی خویشان، همکاران و حتی تک تک افراد جامعه رنج می برد و آرزوی از بین رفتن آن نعمتها و امکانات را دارد و این هم چیزی نیست که آخر و پایانی داشته باشد...