شعر مادرانه

لبخند توای مادر همواره مسیحایی ست
هم مظهر عشق است و هم مظهر زیبایی ست

دامان پر ازمهرت چون دشت شقایق ها
ای سبز ترین دامن. دشتت چه تماشایی ست

با ذکر و  دعای تو آسوده دلم دائم
زیرا که در اذکارت انگیزه و گیرایی ست

تو هاله ی خورشیدی...

تا که با نام تو مادر می خورد شعرم رقم
می تراود چشمه های ذوق از چشم قلم

تا به نام نامی ات آغاز، کردم شعر را
بیت ها بیت المُقدس شد غزل شد محترم

من در آغوش تو فهمیدم زبان عشق را
در دهانم واژه ها گل می کند...