همهی ما به خوبی زهرِ شکست، فقدان و برباد رفتنِ آرزوها را چشیدهایم و میدانیم آنان که تمام قله ها را هم فتح کردهاند، در اعماقِ وجودشان این طعمِ تلخ را چشیدهاند! از این روست که تراژدی را بسیار والاتر از کمدی میدانیم. کمدی به عنوانِ طنز قابل پذیرش است...
تو روزگار رفته ببین چی سهم ما شد … از عاشقی تباهی از زندگی مصیبت از دوستی شکست و از سادگی خیانت
زندگی مثل بازی شطرنجه / اگه بلد نباشی همه میخوان یادت بدن وقتی هم که یاد میگیری همه میخوان شکستت بدن...
لاک ناخن های تو آخر شکستم می دهند...زرد و نارنجی و قرمز / آه چه پاییزی / چه پاییزی
