پاره ی بزرگی از آسمان بی ابر کافی است تا آرامش را به دل های پراضطراب بازگرداند.
آه ای دل آشفته،در این جنگل تیره آرام بگیر. شاید فردا خورشید تابان بیاید با نوری گرم بر سر زمین. غمها را بشوید،چون جریان آب. و نغمه های غمگین در دل شب خاموش شود. در دل طوفان هم نبض زندگی جاری است. با هم بخوانیم سرود زندگی را، در زیر...