عمر که با یاد تو طی شود در شب تار، طلوعش سرشار از مستی است. دست تو خورشید را میکِشد از دلِ این ابرهای خسته، و من در پناه نَفَسهای گرم تو جهان را دوباره آغاز میکنم.
