متن اشعار حسن سهرابی
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات اشعار حسن سهرابی
نه چشمی در شب به ناله‌ی ما خواب گیرد،
نه صبحِ وطن ز غم و خون تاب گیرد.
تو شعله زدی در دل‌های سردِ مردم،
که شاید زمین ز نفرین خراب گیرد.
تو ننگِ زمین و سایه‌ی سیه‌فام،
تو داغی بر دل‌های آزادِ ایران.
ز خونِ جوانان چه حاصل گرفته‌ای؟...
وطن در شعله آتش ، زند آهنگ خوشبختی
خداوندا نگه دارش ز تیر شوم بد بختی
دل به غارت بردی
بی‌صدا، بی‌هشدار،
در شبی مه‌آلود
که ماه هم
از شرم نگاهت
به سایه پناه برد.
با تو، هر نگاه
سربازی‌ست وفادار
به فرمان اشارتت،
و من،
فرمانده‌ای شکست‌خورده
در میدانِ دلتنگی
ما دل و جان به کف آوردیم، به فریاد رسید
شهر اما وسط مرگ، نفس می‌کشد از گندِ دروغ
جان‌ها شد و خاک از عطشِ غیرتِ ما سرخ گشت
لیک این شهر، هنوز از نفسِ مرده، پُر است...
هزاران‌بار جان دادم
برای ناز ابرویت
بیا آخر دلِ ما را
ببر با موجِ گیسویت
ز جان و آبرو رفتم
گذشتم از همه دنیا
نرفتی یک‌دم از یادم
پری‌رویِ غزل‌پیما
عمری‌ست دلِ خسته، به راهت نگران است
چشمی به ره افتاده، ولی باز نهان است
رفتی و دل افتاده به تردید و امید
کاش آیی و بنشینی، نه چون کس که روان است
شب‌ها دلِ دیوانه زِ شوقت شده آتش
آه ای تو که پیدایی و عشقت نگران است
یاد...
عمری‌ست دلِ خسته، به راهت نگران است
چشمی به ره افتاده، ولی باز نهان است
رفتی و دل افتاده به تردید و امید
کاش آیی و بنشینی، نه چون کس که روان است
شب‌ها دلِ دیوانه زِ شوقت شده آتش
آه ای تو که پیدایی و عشقت نگران است
یاد...
از چشم تو آغاز شد ماجرا
افسانه شد این قصه آشنا
دلم اندیشه را بی‌تاب می‌دید
تمام بیشه را در خواب می‌دید
درون موج‌های سردِ مرداب
تبر بر ریشه را نایاب می‌دید
امشب دلم شیدای تو، آتش گرفت از یاد تو
یا ساز دل را کوک کن، یا برشکن ساز مرا
چشمان تو آیات نور، در شامِ تارِ زندگی
یا روشنی در من بدم، یا خامُش انداز مرا
هر شب به یادت می‌روم، تا مرزهای خواب و عشق
یا خواب را شیرین...
شبی مانده‌ام بی‌صدا، بی‌نفس
دلم خسته از رفتنت، بی‌قفس
نه دستی، نه آغوش، نه شانه‌ای
فقط یاد تو مانده در هر نفس
جنگلِ سرسبزِ ما را چون بیابان می‌کنند
چشمه‌ها را خشک و دریا را گریزان می‌کنند
دستِ سنگینِ تبر با ریشه‌ها پیمان شکست
سبز را با خاکِ خشکیده، غم‌افشان می‌کنند
آسمان راز دلش را به کسی باز نگفت
شاید او تاب ندارد به تماشا ماندن
شعرِ ما را در گلویِ خسته و بیمارِ آزادی،
به نقد آرید.
که در بیلبوردِ شهرداری، فقط ننگ زمان ماند،
کاش باران بودم در آسمان چشمانت
....آنجا که می باریدم، چون ابر بهار،
...در آرزوی وصال....
حسن سهرابی
