متن قساوت

هر هفده دقیقه...
نه عقربه‌ی زمان، که تپشِ وجدانِ بشر از حرکت می‌ایستد.
هر هفده دقیقه، کودکی در غزه جان می‌دهد،
و جهانی که بر خاکِ عدالت بنا شده بود، در سکوتِ شرم‌آورِ خود، به شمارش ادامه می‌دهد.
شصت و یک هزار کودک!
اما مگر می‌شود کودک را شمرد؟
مگر...

فرصتی نبود
لحظه اش که رسید
نه به دست هایش فکر میکردم
نه آخرین نگاهش
نه رفتنش
نه حتی آرزوی ماندنش
تنها به زمینی که باید دهان باز میکرد
و با قساوتِ تمام می بلعید
کسی را که نمیدانست، پس از این لحظه
با خودش چه باید بکند.

شرم‌تان باد ای خداوندان قدرت!
بس کنید
بس کنید از این‌همه ظلم و قساوت
بس کنید
ای نگه‌بانان آزادی
نگه‌داران صلح
ای جهان را
لطف‌تان تا قعر دوزخ رهنمون
سربِ داغ است این‌که می‌بارید بر دل‌هایِ مردم، سربِ داغ...