متن دوزخ

دوزخ شَرَری ز رنجِ بیهودهٔ ماست

تبم ترسم که پیراهن بسوزد
ز هرمِ آهِ من،آهن بسوزد
مرا فردوس می شاید که ترسم
دل دوزخ به حال من بسوزد

گلایه نامه ها از تو نوشتم
کمی گنگ و ولی گویا نوشتم

تو را بی مهر و کج اندیشه دیدم
تو را آواره در دنیا نوشتم

تو آن زیبای بی احساس هستی
تو یک دامی که پر وسواس هستی

برایم دوزخی ای عشق گمراه
تو یک ناپاک بی اخلاص هستی

کبر و طمع و حسد که در انسان است
اسباب و اساس و اصل هر عصیان است
با این سه ؛ جحیم و نار و دوزخ بر پاست
چون این سه ؛ صفات پیرو شیطان است

وَ ما
قبل از هبوط
به قعر دوزخ
سقوط کردیم
تا سرنوشت را
برده باشیم...


اکنون
در سرزمین غم
آواره ایم
وَ تاریخ را
هر روز
تکرار میکنیم.

دوزخ از سردی ایام بهشتی شده است

می کند جلوه گل فصل زمستان آتش

رخ ام، در شعله ی واماندگی، سر، پُرنشان سوخت
به رویاهای رعد آسای من، دنیای جان سوخت

و تاریکی که بر برگِ نهالان ام، لم انداخت-
تنِ خورشید در گم گشتگی هایش، عیان سوخت

چنان آیینه گم شد در غبارِ دیدگاه ام
که آیینِ جهان، از تشنگی های کلان سوخت...

دوزخ،
تنبیه بی فرجامی بود...
♥
بهشتِ آدم،
حوا ست! 

سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

از راه گم شدم که به راهم بیاوری

بنشین قضاوتم کن! از این پس تو داوری!



بگذار تا نقاب تو را دربیاورم

تو، از خودم به گریه ی من مبتلا تری



روح توام! کبود و شکسته، غریب و سخت

رنج توام! نزول عذابی سراسری



من انکسار روح توام در مقام...

سر بر شانه خدا بگذار
تا قصه عشق را
چنان زیبا بخواند
که نه از دوزخ بترسی
و نه از بهشت به رقص در آیی
قصه عشق انسان بودن ماست

مرا کز عشق می سوزم ز دوزخ چند ترسانی

کسی از مرگ می ترسد که در دل خوف جان دارد

تصور میکنم دوزخ از اختراعاتِ مردمانِ بیدادگر باشد.اگر کسی دارای احساساتِ بشری باشد،هیچوقت تصور این موضوع را هم نمیکند که انسان،به جرم اینکه در زمان حیات خود بر روی کره ی زمین برخلافِ مذهبِ عشیره ی خود رفتار کرده است،باید تا ابدالدهر در آتشِ جهنم بسوزد و هیچگونه امیدی هم...

فارغ ز بهشت و دوزَخ ای دل خوش باش
با درد و غَمش که یار دیرینهٔ ماست ...

نمی خواهم بسوزم پیش از این در کوره دنیا
مرا تبعید کن ای مرگ از این دوزخ به آن دوزخ

دوزخ از تیرگٖی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت

باش تا نفرین دوزخ
از تو چه سازد،
که مادران سیاه پوش
داغداران زیباترین فرزندان
آفتاب و باد
هنوز از سجاده ها
سر بر نگرفته اند!

یاد رُخسار تو را در دل نهان داریم ما
در دلِ دوزخ بهشت جاودان داریم ما

شرم‌تان باد ای خداوندان قدرت!
بس کنید
بس کنید از این‌همه ظلم و قساوت
بس کنید
ای نگه‌بانان آزادی
نگه‌داران صلح
ای جهان را
لطف‌تان تا قعر دوزخ رهنمون
سربِ داغ است این‌که می‌بارید بر دل‌هایِ مردم، سربِ داغ...

با من از دوزخ نگو
عاشق کجا؟آتش کجا؟
نازنینم
آنقدر ها هم خدا بیکار نیست

گر بی تو بود جنت بر کنگره ننشینم
ور با تو بود دوزخ در سلسله آویزم

مادر تمام زندگیش
سجاده ایست گسترده

در آستان وحشت دوزخ

مادر همیشه در ته هر چیزی

دنبال جای پای معصیتی میگردد

و فکر میکند که باغچه را کفر یک گیاه

آلوده کرده است .

مادر تمام روز دعا میخواند

مادر گناهکار طبیعیست

و فوت میکند به تمام گلها

و فوت...