رسم مردی پیشه کن دیری نپاید عمر را روزگاران بگذرد نامی فقط ماند زما
گرت از دست بر آید دهنی شیرین کن مردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنی
این مرد بر لب گریه را خنده تظاهر می کند آیینه هم از دیدنِ حالش تحیر می کند از بس میان کوچه ها آواره ی راهت شده آن دوره گردِ پیر هم او را تمسخُر می کند بُغضی همیشه آشنا هر شب کنارِ سفره اش- نان شبش را در گلو...
«مرد»ی به این که عشق ده زن بوده باشی نیست مردان قدرتمند، تنها «یک نفر» دارند!
مردی به این که عشق ده زن بوده باشی نیست مردان قدرتمند تنها یک نفر دارند...
تاریک باد خانه مردی که نمی‌جنگد برای زنی که دوستش دارد!
