اَیی هر شب می ورجأ شب نیشینی کی می سبز ٚ ستارَه نا بیچینی می جأ دورا نیبه تی مهربانی ایلهی غم، تو می داغا نیدینی برگردان: هر شب می آیی نزد من شب نشینی که ستاره های سبزم را بچینی مهربانی ات از من دور نمی شود الهی...
رشتَ وأسی اَدمَ دیل پَر گیره خوشی غمَ کولایا دس پَر گیره چوم وأ کونی وارشَ مئن بابا خان خو شاله هف رنگا هوا سر گیره معصومه ساجدی
گلبوسه ی تو تمام دارایی عشق مفهوم برازنده ی زیبایی عشق ای سنگرِ آغوشِ تو امنیت من برگرد و بخوان دوباره لالایی عشق معصومه ساجدی
وقتی که بهار می گشاید آغوش غنچه به کنار می گشاید آغوش دستم برسد برای هر کودکِ کار این سینه قطار می گشاید آغوش معصومه ساجدی
گونه ی زمین صدای بوسه ی باران، لالا یی است برای گوشم...
خنده ی بچه ها در سیل غرق شده است، خانه ها بست نشسته اند پای کوچه در گِل، کوله ی پدر پُر از چه کنم، غم دارد قایق سواری می کند...
تصمیم گرفت و بی محابا آمد خورشید به دشت عشق زیبا آمد آورده برای او انار و گل و سیب باران ستاره تا به اینجا آمد
یک جرعه خورشید مهمانم کن ای صبح مرا زنده گردان جاری کن به یک خوشه باران بر خوان شعر، مهمانم کن ای عشق هدیه کن دامنی از غزل را و با بالهای قلم همسفر کن سحر هدیه آورد نفس های ناب ترا و بر جان من تربت پاک لاله و...
حسرت به دل مانده باد، برای گرفتن دستِ برگها...
