متن نازنین جعفرخواه

(: بعد از یه زمانی...
دیدم ناخودآگاه شروع کردم مثلِ تو حرف زدن!
مانندِ تو قدم زدن...

دیگر تفاوتی بینِ ما نبود!
درست لحظه ای که تو دیگر کنارم نبودی! :)


نویسنده: nazanin Jafarkhah

چشمانِ تو با قلب من چه کرد؟!..
که اینگونه تو را در خود جای داد!♡

نویسنده: nazanin Jafarkhah

در آغوش بکش مرا
چنان محکم..
که فاصله ای میانِ من و تو دیده نشود (:

نویسنده: nazanin Jafarkhah

به او گفتم: چرا پلاک همراه خود به جنگ نمیبری؟!

گفت: پلاک به چه کارم می آید وقتی یارانِ امامِ من بی پلاک جنگیدند..

نویسنده:nazanin Jafarkhah

آدمای خوب، برای همه خوبن!
اما آدمای بد، فقط برای کسی که زندگیشونه، میتونن خوب باشن :)))!

نویسنده: nazanin Jafarkhah

نگذار که فاصله ها..

بینِ دستانِ من و تو جدایی بندازند.. (: 🤝

نویسنده:nazanin Jafarkhah

از بار اولی که دیدمت، زیباتر بودی!
من سر تاپای وجودت را با عشق تماشا میکردم..
باز آن روسری که بر روی آن، غنچه های فیروزه ای کاشته شده بود، روی سرت گل کرده بود...
خنده های پر از شیطنتِ روی لبانت، بر لبان من نیز نهالی از جنسِ خنده...