صبح است و دلم پر از هوایِ عشق است چون بلبـــلکان پر از نوایِ عــــشق است سرشارِ غـــزل هســـتم و دل، کوکِ غزل این کوکِ دل و غزل ، عطایِ عشق است
مرا از خویش بی خود کن ...بزن تار و نوای عشق
