متن هاله

داشتم به آسمان نگاه می کردم
هاله ای از ماه هنوز پیدا بود
جویای حالش شدم
در نهایت عشق
لب به سخن گشود و گفت
ببخشید آقا
دل کندن از ماه شما آسان نیست.

آفتابگردانها
زبانه هایی سرکشیده اند به سحرگاه،
سکوت میان سروها
چون سیاره ای ست سبک
از هواژِل و دود
درویش خاکستریِ سوخته از بُن
و نورهایی که شعاع شان را به نافگاه قاره ها و زمان
چون نیزه های خمیده ای
فرو برده اند.

اینجا
سفر تمام می شود.
کاکتوسها...