متن آفتابگردان

پوست تخمه ها
آفتابگردان ها را
پای مترسکِ مصلوب کشانده است
بینوایان نمی دانند
کلاغ کیست
آفتاب کجاست
«آرمان پرناک»

من،،،
آفتابگردانم!
وقتی خورشید من نباشد
دل به هیچ چراغ هرزه ای نمی بندم!



-لیلا طیبی (رها)

چشمانش می چرخد به
دنبال نور تا فرزندانش
را بزرگ کند
آفتابگردان حیاطمان را می گویم...

(فروغ گودرزی)

دیده ات فروزان از کنج غم و اندوه دلم
تا چه روی نگاه پشت ره توست از تنم
هر آن جا رود خورشید دل آفتابگردان می رود پی اش
امان از لجبازی خورشید می کِشد ریشه از وجود زنده اش
گاه خیره و مبهوت به دل آفتابگردان
گاه آفتابی و...

ای بهارم
وقتی از راه می رسی،درختان سیب
شکوفه نثارت می کنند وگل های آفتابگردان از خورشید جمالت می چشند
آسمان از شوقت می گرید و زمین با یادت بارور می شود
به راستی چقدر خوش قدمی که تمام خوبی ها را به همراه داری.
پس من چگونه عاشقت نباشم...

تو خورشیدی ومن آفتابگردان
تا می خواهی مرا بگردان،اماترکم مکن،که بی تو می شکنم در خویش
بی هیچ گل وبرگ و دانه ای....

دلم گرفته دوباره برای بعضی ها
‎نمی رود ز سر من هوای بعضی ها

‎به ماه گفت شبی ، آفتابگردانی
‎برو که پُر شدنی نیست جای بعضی ها

‎چی ام؟ نوار سیاهی به روی قاب زمان
‎پُر است حافظه ام از صدای بعضی ها

‎غریب چون پسر نوح ، رانده...

خورشید من
پشت ابر نمان
بخند
دل آفتابگردانها
به لبخند تو خوش است

آن زمان که آفتابگردان
از خورشید متنفر شود
من هم دیگر تو را
دوست نخواهم داشت!

جهان را به شاعران بسپارید
مطمن باشید
کلمات را بیدار می کنند
و در کرت ها
گل و گندم می کارند

جهان را به شاعران بسپارید
بیابان و باران
هر دو خوشحال می شوند
و هر دو جوانه می زنند
از سر انگشت کودکان دبستانی

جهان را به شاعران بسپارید...

گُل آفتابگردان
دلبری میکند با خورشید
مثلِ من با تو

بیچاره آفتابگردان
تا غروب
هرچه خود نمایی کرد
عشقش را ندید!...

چشمانت آفتاب سرخ عشق است؛
و من هم آفتابگردانی...
که میگردم با هر تابشِ رخِ نگاهت...

آفتابگردان شدن
چه زیباست
آفتابی که تو باشی

- خوبم، تو چطور؟!

خوبم؛
شبیه فانوس کنج انباری،
که دل پری از لامپ ها دارد


خوبم،
شبیه گلدان کنار پنجره
که با حسرت
گل های آفتابگردان مزرعه را نگاه می کند


خوبم؛
شبیه قایقی پیر
در خشکی
که می داند دیگر به آب نمی اُفتد

خوبم؛
شبیه کاسِتی
که...

من عاشق ترین آفتابگردان مزرعه ی عشق بودم

که نیازم به آفتاب نگاهت بود

به هر سو که می چرخیدی

می چرخیدم و می چرخیدم

و من عاشق ترین بی برواترین تنهاترین

آفتابگردان مزرعه ی عشق بودم

از خود می مردم و

در قلب تو که به فراخنای هستی است...

آفتابگردان خانه مان

روزهای ابری هم

باز می شود

بانو!

نسبتی با آفتاب داری؟

آفتابگردانها
زبانه هایی سرکشیده اند به سحرگاه،
سکوت میان سروها
چون سیاره ای ست سبک
از هواژِل و دود
درویش خاکستریِ سوخته از بُن
و نورهایی که شعاع شان را به نافگاه قاره ها و زمان
چون نیزه های خمیده ای
فرو برده اند.

اینجا
سفر تمام می شود.
کاکتوسها...