متن دلتنگی عمیق

تــا بـہ ๛ـر حـב جنون،
בلتنــگ בیـבار تــواܩ.

مگر چیزی تلخ تر از جای خالیت هست،

زمین و زمان را بـہ هم میـבوزم،
اگر تو سهم کسے باشے غیر از من.

لحظه لحظه مرگ را دارم تماشا میکنم
خوب میدانم که این مرگ است حاشا میکنم

دست تقدیر از برایم دانه ی مهری نریخت
حرفهایم را برای خویش انشا میکنم

باز هم با نم نم باران دلم لبریز شد
در خیالم حس خوبی را شکوفا میکنم

سعی دارم تا بسازم لحظه...

آن هوا نیست،
این آخرین نفس‌های گل سرخ است!
آن باران نیست،
این اشک‌های در هم آمیخته‌ی کودکی خوابیده در گهواره و
پیری نشسته بر لب قبر است.
این برف نیست،
آن بال پروانه‌های پر کنده شده است!
این تگرگ نیست،
آن سر سپید کبوتری‌ست
که سرزمین تنش را رها...

✍ قحطیِ مهر:

چه کسی حالِ مرا با تب و تابی گفته؟
وز رگم شورش‌ِ غم‌های گران را رُفته؟

گرچه شاینده‌ی زیباصدفِ رویایم
هیچ‌کس نیست کند دُرّ دلم را سُفته

شعله‌زا گشته به جانم تپشِ بغضی سرد
در دل‌آشوبیِ قلبم، همه دم، غم خفته

گرچه زهرای گلم، دخترکی، احساسی‌ست
و...

بســــــــــــــــــیار سخن بود،
نگـــــــــــفتیم و گــــــــــــــذشتیم

نبض هایم تَرک برداشته اند
لب‌هایم تشنه اند
کارِ آب نیست
عشق اَبدی من
جرعه ای بوسه میخواهم .

بدترین زخم ها

زخم سکوت است،

که ناله اش را

کسی نمی شنود..

بوسـہ ات בرمان هر בرבیست
سخت بیمار توام،
لطـ؋ـا بوسـہ ای.

هیچ دستی

بر شانه‌ی خسته‌ی ما نمی‌نشیند

و امید

چون پرنده‌ای زخمی

در باد گم شده است

با این همه

هنوز در چشم‌ها

جرقه‌ای مانده

که نامش زندگی‌ست...شاید!

به اندازه ی زیبایی پاییز برایت دلتنگم
چشمانت شکست غرور را در دلِ سنگم
روز و شب و لحظه های من همه سیاه است
بسکه دیروز و امروز و فردا هم برایت دلتنگم
بیا و زِ چشمانم بخوان حجم این عشق را
بیا که جان به لب رسید بخدا برایت...

در دل شب
به یاد تو بیدارم
گویی همیشه در کنارم بودی
ولی اکنون تنهایم.
یاد تو همچو
گلی ست پژمرده
که در باغ دلم
دیگر نمی‌روید.


در رهگذر زندگی
دل به دستِ تو سپردم
اما اکنون
همچو کشتی‌ای شکسته
بی‌ساحل در این دریا غرقم.
به هر کجا که می‌روم...

تصادف
عشقم در اتاق عمل
دل در بهت و غم
فقط یک معجزه
خدا
که باز بیفتد بر دل
که غم کم شود
دعا به درگاهت
ای که در شب‌های تاریک
همیشه همراهی
نگه‌دار او را
تا از این درد و بلا
به سلامتی برخیزد
باچشمانی روشن از امید.

ای...

بیابان سرد،
دل من یخ زده است،
هوا سنگین است،
چون دلی که در آن
هیچ نسیمی نمی‌وزد.
در این بیابانِ دل‌گرفته،
هیچ صدایی نمی‌آید
جز فریاد خاموشِ یک آرزو
که هیچگاه به عشق نرسید.

برگ‌های خشک درخت،
همچنان بر زمین افتاده،
مثل دل‌های شکسته،
که هیچوقت درخت زندگی‌شان
سبز...

می ترسم،

فرجام دوست داشتنت

عشق زیر خاکی گردد

"خدای من، در تنهایی عشق، دست مرا بگیر که هر لحظه بی‌تو، این دلم به مرز فروپاشی می‌رسد." 💔🙏

"کابوس تنهایی بی عشق مرا هر شب در آغوش می‌گیرد، جایی که در سکوت، تنها صدای قلبم مرا می‌سوزاند." 💔

خسته از دنیای اجباری،
که نامش زندگیست.

چه بی صدا جان دادیم،
در حسرت رسیدن به آرزوهایمان.

به دکمه‌های پیراهنت قسم...

که هرچه در آن تن است،
حق من است...

غریبه ای
اما تمام رازهایم را میدانی
از آن زمان که ازتو آشناتر نداشتم

ابر خون‌ریزی ز دامان شب افتاد دل مرا
چون نسیم از باغ غم برچید و بگشاد دل مرا

باد فتنه پرچم امید را برچید و برد
موج طوفان بی‌محابا برده بر باد دل مرا

چون حباب از شیشهٔ دریا به یک لرزش شدم
سنگ تقدیر از صدف بیرون بیفتاد دل...

آه از این دنیا
آه از این فنا
آه از انسان و غم نبودن و دوری.....
چگونه دوباره طاقت بیاورم نبودنت را
پنجشنبه که می‌شود
دلم از این رو به آن رو می‌شود
یه جورایی کم می آورد
و طاقتش به لبش می‌رسد
کاش دنیا فانی نبود
کاش همه باهم...