اما براى من، تو آن همیشه اى...
خدا صبری دهد دلهای از جا رفتهٔ ما را
چو خدا بُوَد پناهت چه خطر بُوَد زِ راهت
هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی
تو عمر منی! عرصه مکن بر من تنگ
نگرد دنبال اونی که از قصد گمت کرده..!
قلب من از خیال تو پُر است
چشات قشنگترین سیاهی سرنوشتمه:)
همه نامداران ایران زمین گرفتند بر پهلوان آفرین
کنارت هر کجا باشم، کمی عالی تر از خوبم
دلدارى دادنتون بوى مخ زدن نده
نزن در کسی را با انگشت که خواهند زد درت با مشت
هیچوقت حرکت بعدی تو ب مردم نگو
که گرچه رنج به جان می رسد امید دواست
توی زندگیت اشتباه بکن ولی حسرتشون رو نخور
از مکافات عمل غافل مشو
فرهنگ هرگونه مداخله ی انسانی است در وضع طبیعی
چو خدا بود پناهت چه خطر بود ز راهت
تو مرفین منى، به عطرت معتادم
جان در تن من چه کار دارد بی‌تو
من فقط عاشق اون صداى خش خشیتم
بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم
چه خوش است انتظارِ تو
سر رشتهٔ شادیست خیال خوش تو
