خیابان خودیما آفتابِ عطرِ مره بوشوست امی دست هنده تاریکی گردن دره برگردان: خیابان با عطر آفتاب صورتش را شست دست های ما هنوز در گردن تاریکی ست
شب بهشتِ خابا دینمه صوب سورخِ سئب ِ عطرا دهمه برگردان: شب خواب بهشت می بینم صبح عطر سیب سرخ می دهم
موبایل زنگ خروسانِ کوکورِه کویا دوشکانِه آپارتمان تلارِ خانه چراغا برگردان: زنگ موبایل صدای صبح گاهی خروسان را خاموش کرد آپارتمان هستیِ خانه ی سنتی را
تی چومِ موسیقی پیانو نرمِ صدا یه شوردرشور دشتا دشت وحشی اسبانا هاییلا کونه برگردان موسیقی ی چشم هایت نوای نرم پیانو شوردر شور دشت به دشت اسب های وحشی را رام می کند پیمان نوری
(بهشت ) مانمه می نفس ایسه بهشته می میان رقصا دره شایدم ایتا تیکه اردیبهشت نه کی بوگوفته آنهمه آتشا واتابارم برگردان (بهشت ) درشگفتم نفسم می گیرد بهشت درجانم به رقص آمده است یا شاید قطعه ای از اردیبهشت نه که گفته است تحمّل اینهمه آتش در من است
صدایا شیکیله دبستن نشا تکس بره تا آسمان امی اوخان دریا کویا خوچان پس نیهه برگردان شعر به فارسی صدا را نمی توان قفل و زنجیر کرد راه می کند صدای ما تا آسمان دریا کوه را برشانه اش می گذارد
