چهارشنبه , ۱۴ آذر ۱۴۰۳
ای موذن بعد اتمام اذانت جان مناندکی هم با همان سوز و نوا از آن بگو...
چگونه از تو بگویمبه دیگری که بفهمد !برای اهلِ کلیسااذان چه فایده دارد ؟!......
دلتنگی یعنی...اذان به افق چشم هایت...
روزه هایم پیش تو افطار شد قبل از اذانبس که هر کس دیده ات الله اکبر گفته است....
تو همان جرعه ی آبی که نشد وقت سحربزنم لب به تو و زود اذان را گفتند...
نشستم صبح و ظهر و عصر در فکرت فرو رفتماذان گفتند و من کاری نکردم؛ کافرم یعنی؟...
تورا دوست دارمچون صدای اذان در سپیده دمچون راهی که به خواب منتهی می شودترا دوست دارمچون آخرین بسته سیگاری در تبعید ....
عاشقتم انقدر که شک ندارم ...جای اذان نام تو را در گوشم خوانده اند...
در مسجد عشق رفته بودم به نماز گفتند اذان بگو من از آن گفتم...
