روزی که ذره ذره شود استخوان من باشد هنوز در دل تنگم هوای تو
لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد
آفاق را گردیده ام، مِهرِ بُتان ورزیده ام بسیار خوبان دیده ام، اما تو چیزِ دیگری!
ای خوش آن کس که شبش تکیه به پهلوی کسی ست
جانم فدای زلفِ تو آن دم که پُرسَمَت : کاین چیست موی بافته ؟ گویی که دام توست !
ناله را هر چند می خواهم که پنهان بر کشم سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن
بسیار خوبان دیده ام/ اما تو چیز دیگری
