متن وصل

«امیدِ وصل»

دست تو گر هوسِ زلفِ مرا دارد، چه باک
ما به دل راهش دهیم، بی‌نیاز از تار و تاک

دست گر به زلفم ره نیافت، عشق در دل می‌رسد
امیدِ وصلِ جان، بی‌خویش در جان می‌رسد

نه هرکه صید تو گردد اسیر تر شده است
اسیر خاطر تو گوشه گیر تر شده است

گمان کنم که گذر کردی از حوالی ما
که عطر کوچه ی ما دلپذیر تر شده است

جوانیم همه صرف نگاه عشق تو شد
نگو که عاشق دلخسته پیرتر شده است

برای دیدن...

زندگی حسرت وصل است میان من و تو،

باران بهانه است ،بگو ، چتر دلتنگی را کجا باز

کنم که نبارد چشمانم،،

پروایِ آتش از تبِ عشقت ندارم
پروانه ام؛ چیزی جز این عادت ندارم
گفتی برو از پیشِ من راحت ندارم
گفتم به جز وصلِ تو من حاجت ندارم

مقصدم چشمان توست...

گر چه دور،

گر چه دیر...


اما به تو خواهم رسید...

دلتنگم و جز روی توام نیست قراری....


ای وصل به تو صبر و قرارم کجایی...؟

مدیریت نام نیکان
سرشت با عزم راسخ آدمی را،
به او یاد داد مسیر زندگی را،
به هر وقتی حسابی را به او داد،
سوال آمد جوابی را که او داد،
که ای آدم خوش بوی عطرت،
گذشت ات پود ات سرشت ات،
چرا که، ما را دیدی به قاضی،...

تو را من بسکه میخواهم همه انگشت به لب ماندند
ملائک در شب وصل من و تو خطبه میخواندند

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

تو را از بسکه میخواهم خودت هم در عجب ماندی
هوای روی گل درسر سرود وصل می خواندی

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

گرچه در دورترین فرض محالی اما...
من به از نو شدن وصل تو ایمان دارم...

گاه وصل است و گاه هجر
گاه هایِ ممتدِ دردناکِ؛ از زایشگاه به آرامگاه!
شیما رحمانی

کاش قانون جدایی در جهان معنا نداشت
وصل معنی مینمود فصل در دل ها نداشت
نسرین حسینی

شاد کن جان من، که غمگین است

رحم کن بر دلم، که مسکین است

روز اول که دیدمش گفتم:

آنکه روزم سیه کند این است

روی بنمای، تا نظاره کنم

کارزوی من از جهان این است

دل بیچاره را به وصل دمی

شادمان کن، که بی‌تو غمگین است

بی‌رخت دین...

هر چه از دوست رسد ناخوش و خوش، خوش باشد

شربت وصل ازو، تلخی هجران هم ازوست

لذت وصل نداند مگر آن سوخته ای

که پس از دوری بسیار به یاری برسد

غرضم وصل تو باشد چه تو آیی چه من آیم

میانِ همه عاشقانه ها وصل است
میانِ منو تو چرا فصل است؟

شیرین ننماید به دهانش شکر وصل

آن را که فلک زهر جدایی نچشاند

لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای
که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد

گرچه در ظاهر بود وصل دل و دلبر محال
لیک من منتظر پا در میانی تو هستم یا رضا...

انگار با تمام جهان وصل مى شوم
در لحظه اى که مى کشمت تنگ در بغل...

️️️

سکه ی زندگیم
شیر ندارد

اما

همین خطی

که مرا به تو

وصل

نگه میدارد را

دوست دارم

محتاج ترینم به وصال تو ولیکن
این وصل همان به که ز آغاز نباشد...

ما وصل خواستیم و رقیبان فراق را
نفرین سریع تر ز دعا مستجاب شد