متن امیر خسرو دهلوی

هر دو عالم قیمت خود گفته ای
نرخ بالا کن، که ارزانی هنوز

روزی که ذره ذره شود استخوان من

باشد هنوز در دل تنگم هوای تو

لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای
که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد

آفاق را گردیده ام، مِهرِ بُتان ورزیده ام
بسیار خوبان دیده ام، اما تو چیزِ دیگری!

ای خوش آن ڪس که شبش تکیه به پهلوی کسی ست..️

دانا لب تو، اگر ببوسد

فتوی ندهد که می حرام است

گفتی اندر خواب گه گه روی خود بنمایَمت

این سخن بیگانه را گو، کاشنا را خواب نیست....

ای خوش آن کس که شبش تکیه به پهلوی کسی ست

دردمند عشق را دارو به جز دیدار نیست

جانم فدای زلفِ تو آن دم که پُرسَمَت :
کاین چیست موی بافته ؟
گویی که دام توست !

ابر و باران و یار
من و یک زن میانسال عقب تاکسی نشسته بودیم. یک مرد چهل و چند ساله هم جلوی تاکسی کنار راننده پا به سن گذاشته نشسته بود. باران به شدت می بارید و برف پاک کن ماشین با سرعت کار می کرد. زن میانسال گفت: «خدا...

ناله را هر چند می خواهم که پنهان بر کشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن

بسیار خوبان دیده ام/ اما تو چیز دیگری

بر خاطر من

جمله فراموش و تو یادی ... !

من در آنکس که تو را بیند و حیران نشود حیرانم

ای نفس
صبحدم ،گر نهی آنجا قدم
خسته دلم رابجو، در شِکنِ موی دوست

جان بِفِشانم
زشوق، در ره باد صبا
گربرساندبه ما،صبح دمی بوی دوست...

خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا ؟
گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا


گر سرم در سر سودات رود نیست عجب
سر سودای تو دارم ،غم سر نیست مرا ...

خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا ؟
گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا

گر سرم در سر سودات رود نیست عجب
سر سودای تو دارم ،غم سر نیست مرا ...