متن کوتاه حمید صراف

ها کن
به دستان تنهایی

ایستادم
چرخ زمان هنوز
می لنگد

بی تاب ام
کاش
بر می گشت
تاب کودکی

به فصل*ت*
برگ ریز*م*

الف

ب


فضل الفبای وفا

ابوالفضل

دگرگونه ام

می نگارد

گ ر م

مرداب

باور رودی
که جا ماند

شب ، راه گم می کنم
در خمِ گیسویت
و پیدا می شوم هر روز
در صبحِ چشمانت

اگرچه بسیارند شغال ها
اما بیشه

همیشه به نام شیراست

به سوگ
نادانی
سیاه
پوشم