یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
این دو روز زندگی روی مدار سرعت است لحظه دلتنگی اما ثانیه یک ساعت است...
پلکی زدیم و وقت خدا حافظی رسیدساعت برای با تو نشستن حسود بود...
روز مادرساعت خوابیده بودپروانه ای روی صندل...
رفتنت چون بودنت تکرار رنج زندگی استمثل جای خالی ساعت به دیوار اتاق...
سال تازه شدما ساعت به ساعتبند عوض می کنیم...
امروزبهترین ساعتموشکستم،چون لحظه های بی توبودن رابه رخم میکشید...