سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
با تُ که باشمزمان از دستم می رودجایی که تُ باشی و من زمان جایی ندارد......
چه حالِ خوبیست...من باشم و تو...هوای پاییز...و عشقی که پایان ندارد......
