تنها آن کس که تشویش را شناخته است آرامش می یابد.
بیدار می شوم تا باز بخوابم، در بیدار شدن شتاب نمی کنم.
احساس می کنم تقدیر من آنجاست، که امکان ترس نیابم.
جایی که می بایدم رفت می روم، و می آموزم.
اگر گروه گروه از مردمان با من از در مخالفت درآیند به حال من بهتر است از آن که من، که یکی هستم، با خود از در ناهماهنگی و تناقض درآیم.
هیچ چیز به اندازه فریب ندادنِ خود دشوار نیست.
کسانی سفر میکنند تا شهر دلخواهی را به چشم خود ببینند و میپندارند که میتوان زیبایی رویا را در واقعیت یافت.
کلمات،افراد عاقل را می شمارند و پول افراد احمق را
ثروت، شرایط انسان را بهتر می سازد؛ اما انسان بهتری نمی سازد.
صداقت، بهترین خط مشی زندگی است.
از خودم بیزار می شوم وقتی به تمام آن چیزهایی فکر می کنم که آدم باید از دیگران بگیرد تا خوش بخت باشد و تازه خوش بخت هم نباشد!
از هرچه صورتی مغایر با ذات خود دارد، می ترسم. ظاهر فریبنده، تله شر است. هر قدمی که بر می داری با آن رودررو هستی. چیزی هولناک تر از تظاهر که ماهیت را معکوس جلوه می دهد، نیست.
📘 گفتگو با کافکا
✍️ گوستاو یانوش
نمی دانید چه قدرتی در سکوت نهفته است. پرخاش، معمولاً چیزی جز تظاهر نیست، تظاهری که با آن می خواهیم ضعفمان را در برابر خود و جهان، پرده پوشی کنیم.
هیچ زیبایی قابل مقایسه با زیبایی حقیقت وجود ندارد.
فقط اشخاص شریف هستند که یکدیگر را به خاطر خودشان دوست دارند، چه مردم شرور، هیچ لذتی در مصاحبت نبرند مگر آنکه نفعی در میان باشد.
شکی نیست که تصاحب چیزها فقط از راه اندیشه است، و تابلویی که در ناهارخوری مان آویخته ایم از آن ما نیست اگر نتوانیم آن را بفهمیم، همچنان که کشوری که ساکنش باشیم اما حتی نگاهش نکنیم.