دیروز بهار بود و امروز خزانی
آن سبزهٔ تر دیدم و این خشک نهانی
هر فصل که برخاست چنین درس همی داد
کای دلبر ما هر چه کنی تو همانی
قند و شکر و باده در این مجلس عشق است
چون خوردی و بردی به طریق روانی
کین به زوال آمد و آن بر سر جا ماند
تا کی برود تا تو مگر خود برانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
