الا ای دلبر شیرین، بیار جام و بنشان غم
که دل در دام عشقت شد، چو مرغی در قفس بی دم

به بزم یار بنشینیم و از می عشق نوشیم ما
که این دنیا فریبنده ست، چو خوابی در شبان مبهم

به هر کوی و گذرگاهی، ز رخسارت نشان دارم
چو مه در آسمان تابان، تویی در دل به هر موسم

ز دست یار بنوشم می، که جانم را دهد آرام
که او سلطان دل ها شد، به هر جا و به هر محرم

اگرچه دوری از یاری، به دل داغی نهد هر دم
ولی امید وصلش را، نگه دارم به هر مریم

الا ای دلبر شیرین، بیا و جام عشقم ده
که با تو زندگی زیباست، چو رؤیایی به هر عالم
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی