دل ز داغ غم یار، همچو پروانه بسوخت
در هوای رخ او، جان دیوانه بسوخت

هر شب از هجر رخش، دیده به دریا شده است
اشک چون سیل روان، بر دل ویرانه بسوخت

ای نسیم سحری، بوی خوش یار بیار
که ز هجران رخش، مرغک خانه بسوخت

دل به امید وصال، در ره عشقش نشست
چون نگاهی نکرد، دیده ی فرزانه بسوخت

در شب تار غمش، ماه رخ او طلبم
که ز اندوه فراق، دل دیوانه بسوخت

ای که با مهر و وفا، دل ز غم آزاد کنی
بنگر این حال مرا، کاین دل دیوانه بسوخت

مهدی غلام علی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی