100 متن کوتاه صائب تبریزی ۱۴۰۱ جدید 2023

شیشه نزدیک تر از سنگ ندارد خویشی!

هر شکستی که به هرکس برسد
از خویش است!

میترسم از آن چشم سیه مست که آخر

از ره ببرد صائب سجاده نشین را

غافِل ڪُند
از کوتهی عُمر شڪایَت
شب در نظر مردُم بیدار، بُلندَست

بوی زلف او

حواسم را

پریشان کرد

و رفت........‌

هر سیه چشمی چو آهو کِی کند ما را شکار ؟
چشم لیلی دیده ما را ، غرورِ دیگرست ...

از انتظار ، دیده‌ی یعقوب شد سفید
هیچ آفریده چشم به راه کسی مباد

پای شکسته گر چه به جایی نمی‌رسد
آه شکستگان به اثر زود می‌رسد ...

نَماند از سرد مهری‌های دوران، در جگر آهم
درختی را که سرما سوخت، دودش برنمی‌آید

ابر اگر از قبله آید، تند باران می‌شود
شاه اگر دزدی نماید، مُلک ویران می‌شود

در آی از دَرَم ای صبح آرزومندان
که سوخت شمع من از انتظارِ خنده‌ى تو

من نه آنم که به تیغ از تو بگردانم روی

امتحان کن به دو صد زخم مرا بسم الله...!

مرا زین پای بی فرمان، چه ها بر سر نمی آید...

گوشه ی چشم تو از مُلک
جهان ما را بس ..️

آن نخل ناخلف که تبر شد ز ما نبود!

ما را زمانه گر شکند ساز می شویم

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام

دل تو را می طلبد دیده تو را می جوید

بی ساقی و شراب غم از دل نمیرود...

عشق ما را پی کاری به جهان آورده است

ادب این است که مشغول تماشا نشویم....

جان چه میدانست از دنیا چه ها خواهد کشید..؟!

ندهد فرصت گفتار به محتاج ، کریم

گوش این طایفه آواز گدا نشنیده است...

گر بدانی
شوق دیدارت چه با دل می کند...️

پای شکسته گرچه به جایی نمیرسد؛

آه شکستگان به اثر زود می رسد ....

نیست کبر و سرکشی در طینتِ روشندلان

پرتو خورشید پیشِ خاص و عام افتد به خاک!

تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است

می زند بر هم جهان را، هر که یک دل بشکند!

هر کجا تدبیر می چیند بساطِ مصلحت

از کمین، بازیچۀ تقدیر می آید برون

از تماشای تو چون خلق نیارند ایمان؟

کافرست آن که تو را بیند و بی دین نشود

خنده می بینی ولی ؛ از گریه ی دل غافلی

خانه ی ما؛ از درون ابر است و بیرون آفتاب

به هیچ حیله به آغوش در نمی آیی

مگر ترا زنسیم بهار ساخته اند؟

ما در چه شٖماریم؟ که خورشید جهانتاب

گردن به تماشای تو از صبح کشیده ست!

سیری زِ دیدن تو ندارد نگاه من

چون قحط دیده ای که به نعمت رسیده است

بس که بد میگذرد زندگی اهل جهان

مردم از عمر چو سالی گذرد عید کنند

گوارا می کند وضعِ جهان را بی خبر بودن ...

آنقدر باش که خالی کنم از گریه دلی..

از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است..

ندارد مزرع ما حاصلی غیر از تهیدستی...

آرزو چند به هر سوی کشاند ما را...

تا تو را از دور دیدم
رفت عقل و هوش من...

️️️

.

تویى به جاى همه
هیچکس
به جاى تو نیست!

️️️

قامتی تشنه ی آغوش کشیدن داری...

موی ژولیده بود بالش پر مجنون را...

صائب تبریزی :

مرا ز یاد تو برد
و تو را ز دیده ی من
زمانه بیشتر از این ستم
چه خواهد کرد؟

هر رهگذری محرم اسرار نگردد
صحرای نمک زار ، چمن زار نگردد

هرجاکه رسیدی رفاقت مکن ای دوست
هر بی سروپا ، یار وفادار نگردد

اینقدر کز تو دلی چند بود شاد، بس است

زندگانی به مراد همه کس نتوان کرد

زمین پاک درین روزگار اکسیرست

خودنمایی نکند هر که کمالی دارد

اثر ظلم محال است به ظالم نرسد

ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد

بشارت می دهد هر دم عصای پیر در دستم

که مرگ اینجاست یا اینجاست یا اینجاست یا اینجا؟

لب خاموش نمودار دل پر سخن است