بر روی لب هایم می دوی
بر روی گردنم می لغزی
بر روی سینه ام، دست می کشی
بر روی شکمم، دست به توطئه می زنی
بر روی رانم، استراحت می کنی
از چشمه ی حیاتم، آب می نوشی
پاهایم را برای سفر مهیا می کنی
مرا به سفری دور و دراز می بری!
مرا به باغستانی پر از جوی و جویبار می رسانی!
مرا به چشمه ای پر آب می بری!
مرا به خیالی لخت و عریان می کشانی!
مرا به قله ای رفیع می نشانی!
مرا به آسمانی نو می کشانی!
مرا به کلمه ی عشق می رسانی...
شاعر: شنو محمد زاخو
ترجمه: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
