آخرهای پاییز است.
هوای سرد اهواز، از همیشه سنگین تر به نظر می رسد،
با طعمی از خاک و دود در دهان.
جیرجیرک ها در تاریکی شب، سکوت را به هم می زنند،
و قورباغه ها در برکه های کم نور، همچنان می خوانند.
یاد شب های یلدا، که کنار هم جمع می شدیم،
چای داغ و آغوشی گرم،
این روزها، همه چیز بی صدا و دور از دسترس است،
تنها سکوت شب و خیالات سرد پاییز، همراه من هستند.
دلم برای آن شب های طولانی یلدا،
که سردی هوا را با گرمی لحظات در آغوش می کشیدیم،
تنگ شده است. اما این شب،
تنها صدای درختان بی برگ و وزیدن باد است،
که قصه های ناتمام پاییز را در گوشم زمزمه می کند
باران کریمی آرپناهی
تاریخ انتشار
۲۵ آذرماه ۱۴۰۳
ساعت
۱۲ و ۴۵ دقیقه
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
