در دل شب، ماه تابان در کنار اختران
می زند بر چهره ی تاریک شب، نور جهان

عشق چون آتش به جانم می زند، بی وقفه سوخت
می دمد در باغ دل، گل های سرخ بی نشان

ابرهای تیره را باران مهر می برد
می کشد بر دشت خشک، رنگین کمان آسمان

چون نسیم صبحگاهی می وزد بر دشت دل
می برد با خود غم و اندوه و درد بی امان

در میان موج دریا، کشتی امید من
می رود تا ساحل آرامش و امن و امان

زندگی چون رود جاری می گذرد بر دشت عمر
می برد با خود غم دیروز و شادی های آن

در دل شب، نغمه ی بلبل به گوشم می رسد
می نوازد ساز عشق و می زند بر دل فغان

چون شقایق در دل صحرا بهاری می رسد
می زند بر دشت خشک، رنگی ز مهر جاودان

در میان باغ، گل های امیدم می شکفد
می برد با خود غم و اندوه و درد بی امان

در دل شب، ماه تابان در کنار اختران
می زند بر چهره ی تاریک شب، نور جهان

مهدی غلامعلی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی