در دل شب های خاموش، چون سحر پیدا مرا
می درخشد نور مهرت، در دل شیدا مرا

چون گل سرخ بهاری، در نسیم صبحگاه
می برد با عطر خود، هر غم و هر سودا مرا

چون پرستو در هوایت، بال و پر بگشوده ام
می کشد عشق تو در دل، سوی خود بی پروا مرا

در میان موج دریا، همچو گوهر پنهانم
می برد در عمق خود، عشق تو بی همتا مرا

در فراز آسمان ها، همچو خورشید تابان
می رسد با نور خود، روشنی فردا مرا

چون شرار آتشین، در دل بیابان سوزان
می زند برق نگاهت، شعله بر جان ها مرا

در کنار بستر گل، چون نسیم صبحگاه
می رسد با عطر خود، بوی دل آرا مرا

در غم دوری تو، دل بی قرار و بی پناه
می برد در عمق دریا، موج این دریا مرا

گرچه دور از تو بمانم، در غم و درد و فراق
عشق تو چون کوه قاف است، می دهد معنا مرا

در هوای وصل تو، دل بی قرار و بی پناه
می برد در عمق دریا، موج این دریا مرا

مهدی غلامعلی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی