زیر هر ذره ی خاک وطن...

زیر هر ذره‌ی خاک وطن، غیرت ماست
خون مردانِ دلیر است، که شد حرمت ماست

نام ایران به لبِ دشمنِ دون لرزان است
چون که در ریشه‌اش آتش‌زنه‌ی همّت ماست

هر وجب خاک، پر از قصه‌ی شمشیر و جنون
از دلِ کرب‌وبلا تا صفِ قیامت ماست

مرزها را نه خطوط، که دل مردان بست
سینه‌ی سوخته‌ی عاشق و حجّت ماست

گرچه دشمن به طمع سوی وطن می‌نگرد
لیک هر سنگِ وطن، دشنه‌ی عزّت ماست

غیرت از خون شهیدان وطن زنده‌ست
تا ابد زنده بماند، قسمتِ همّت ماست
مرگ اگر در رهِ ایران شود آغوش‌گشا
شوقِ دیدارِ خدا، آخرین نعمت ماست

ما ز داغِ وطن و خونِ جوانان سرافراز
شعر گفتیم، که این دفترِ شکوهت ماست

پای کوهیم اگر، ریشه زدیم اندر خاک
چون که این خاک به‌جا مانده ز عزیمت ماست

دشمن از هیبت این خاک به لرزه افتد
بس که یک کوه، به هر مشتِ محبت ماست

سر اگر رفت، چه غم؟ جان اگر سوخت، چه باک؟
تا که ایران بماند، این بود نیّت ماست
دست در دستِ شهیدان، به خدا می‌سپریم
خاک پاکی که چراغِ شبِ غربت ماست
مرز ما آینه‌دارانِ شجاعت بوده‌ست
نام ایران، نفسِ روشنِ هویت ماست
نه ز شمشیر، که از عهدِ دل‌آگاه گذشت
هر که در عشق وطن کرد اطاعت، ماست
بر گلیمِ خطر و رزم، کفن را پوشید
هر که در راه وطن یافت سعادت راهست