فاصله بی فاصله منظورم از عشق...

#فاصله بی فاصله

منظورم از عشق...
نه آن حس زودگذری‌ست که با یک نگاه می‌آید و با یک بی‌توجهی می‌رود،
نه آن شورِ خام و هیجانِ بی‌ریشه‌ای که در آغاز هر رابطه‌ای قد می‌کشد و در نخستین بادِ جدایی می‌شکند...

منظورم از عشق،
آن آرامشی‌ست که در صدای توست، حتی وقتی سکوت کرده‌ای...
آن فهمِ عمیقی‌ست که میان دو دل بی‌نیاز از واژه‌ها جاری‌ست.
عشق یعنی تو را ببینم، حتی وقتی کنارم نیستی؛
یعنی بفهممت، بی‌آن‌که توضیح بدهی...

عشق، یعنی "ما" شدن،
بی آن‌که من، از خودم کم شده باشم.
یعنی در تندبادِ روزگار، سایه‌بان هم شویم، نه سایه‌ی هم...

منظورم از عشق، تویی...
وقتی بودنَت، شبیهِ نفس کشیدن است؛
ساده، ضروری، و همیشه..



و عشق…
نه فقط در لحظه‌های خوشی‌ست،
بلکه در سکوتِ خسته‌ی شب‌هایی‌ست که هیچ‌کداممان حالِ حرف زدن نداریم،
اما باز، کنار هم مانده‌ایم…
در دعواهایی‌ست که وسطش دلتنگ می‌شوم،
در قهرهایی‌ست که تهِ دل هردومان آشتی خوابیده…

منظورم از عشق،
آن نگاهی‌ست که هزار حرف دارد، اما فقط با لبخندی کوتاه تمام می‌شود…
عشقی که بلد است صبور باشد،
که بلد است بماند، حتی وقتی همه‌چیز سخت می‌شود…
عشقی که از "خواستن" شروع نمی‌شود،
بلکه از "فهمیدن" ریشه می‌گیرد…

منظورم از عشق،
رفتن نیست… ماندن است،
نه ماندنی از سر عادت،
که ماندنی از جنسِ ایمان…

و اگر بپرسی چرا تو؟
می‌گویم: چون در جهانِ شلوغ و پر هیاهو،
تنها با تو،
دلم آرام می‌گیرد…