کربلا ای یاد آزاد مرد و...

کربلا، ای یاد آزاد‌مرد و خورشیدِ شهید
چراغِ وحی در شب‌های راه آفرین
تو روشنی شدی در شامِ دل‌های غریب
که نورِ نام تو، از خاک تا عرش، هست پدید
حسین رفت، لیک پرچم‌دارِ توحیداست هنوز
به دستِ طفل قدس علم در میدان تنید
قسم بر خاک کربلا زهر نفس راهی‌ست باز
ز کربلای خون تا کوچه‌های بیت‌وحید
ز لب‌تشنه، شرابِ حق می‌جوشد هنوز
که جان فدای آن سیرابی که از کوثر رسید
نماز شب، به خونت اقتدا کرده حسین
که محرابش دلِ مجروحِ زینب را شنید
تو آیه‌آیه‌ای در سوره‌ی «نورالهدی»
شهادت از تو معنی یافت، ای ذکرِ شهید
دلت آیینه‌ی وحی است و خونت مکتب جان
که هر آیینه‌اش بر ظلمتی دیگر تپید
تو جان‌بخشِ شریعت، ای دلیلِ جان ما
تو مردِ آیه و تفسیرِ تسبیحِ شدید
اگر در نیزه‌ای، قرآنِ ناطق خوانده شد
پس این غزه، همان آیه‌ست با تفسیرِ دین
تو با سجاد گفتی راز نابودی زظلم
که زینب خطبه خواند و خطبه زدآتش بر یزید
تو در اشکِ بر علی‌اکبر، کمالِ حق بودی
که مِهرش باز می‌تابد به چشمِ هر شهید
تو از خونت، پلی بستی به سمتِ کودک غزه
که حالا از فلسطین می‌گذرد راه تا به مهدی
اگر عباس، آیینه‌ی وفا شد در فرات
کنون هر نوجوانِ قدس باشد آن عباس راه
تو در بیداریِ نسلِ ستمدیده حضوری
که چون نوری به مهدی در خیزشِ نسلِ جدیدی
تو دعای حق اسرا، به قدسِ زخم‌خورده
تو قرآنِ شبانه، در شبِ خوف و امیدی
تو مردِ کربلا هستی ولی راهت بلند
که از سرِ نیزه، تا محرابِ قدس انتظاری
شهادت را تو معنا کردی، ای خورشیدِ ایمان
که هر «یاحسین» آتش شد و ظلمت رهیده
به خونت، راهِ قدس از نو ترسیم می‌شود
تو فانوسِ جهالت‌سوزِ این قرن شهیدی
و آنکس که از تو آموخت بیداری، بلند
حال نمازش استوارز غزه‌ و در رکوعی قدسیست