رحلت حضرت رسول ص پادشاه انبیا...

رحلت حضرت رسول (ص)

«پادشاه انبیا»

لشکر اسلام را ، ماتم گرفت
بغض راه سینه را محکم گرفت

ابرِ غم، گویی ز چشم آسمان
می‌چکد با ناله و آه و فغان

خاتم دین، پادشاه انبیا (ص)
رخت می‌بندد از این دار فنا

آیه ی « انا الیه راجعون »...
می‌شود معنا به لوح یسطرون

برترین مخلوق خالق، ناگهان
میرود با قلب خونین از جهان

از نهاد غافلان بینوا...
که ندانستند قدر مصطفا ـ

ناله ی «یا لَیتنا کُنت مَعک»
می‌رود از سینه تا اوج فلک

گرچه با او دشمنی‌ها کرده‌اند
خارزار جهل را ، پروَرده‌اند‌

ساحرش خواندند از نابخردی
غافل از اسرار حیّ سرمدی

هر طرف بانگ عزا آید به گوش
هست واویلا و فریاد و خروش

خیمه زد غم در بلاد مسلمین
شعله می‌خیزد ز ذرات زمین

خلق بر تن می‌کند رخت سیاه
می‌گدازد سینه ها را ، سوزِ آه

بلبل از دوری گل گشته خموش
گلشن از باد خزان شد زردپوش

جغدِ غم بنشست بر بام جهان
ناله ی شومش رسد بر آسمان

عرش تا فرش جهان را غم گرفت
زین مصیبت، عالمی ماتم گرفت‌

‌(ساقی) مِحنت ، ز جام شوکران
ریخت در کام نبوت(ص) ناگهان

شوکرانی که نبی را ، شهد بود
سرکشید و لحظه‌ای دیگر نبود‌