متن شمس ساقی

ألسّلامُ عَلَیکَ یا بقیةاللهِ فی أرضه)

گفتم نگاهی می‌شود، شاها به این سائل کنی؟
گفتا که باید سال‌ها ، در راهِ ما منزل کنی

گفتم که منزل کرده‌ام، عمری به راهت ای صنم!
گفتا که باید بیش ازین، ما را به خود مایل کنی

گفتم که ماهِ من تویی، در...

(او خواهد آمد)

او خواهد آمد تا دهد گـرما به دل‌ها

او خواهد آمد تا دهد پایان به سرما

او خواهد آمد تا جهان سامان بگیرد

او خواهد آمد تا دهد بر عشق، معنـا

(یا اباصالح المهدی ادرکنی)


سمندِ عاطفه زین کن بهار می‌آید

بهارِ عشق ، درین شوره‌زار می‌آید

بدان امید ، که آید امید منتظران

نشسته‌ام به تماشا که یار می‌آید


سید محمدرضا شمس (ساقی)

(ضرب المثل)

مُعلّـــق، گر زنی در نــزد غــــازی

کنی با آبـــروی خویش، بــــازی

چو مشتت می‌شود در نزد او باز

نــدارد بر تو هــرگــز، سرفــرازی

سید محمدرضا شمس (ساقی)

بعثث خاتم‌الانبیا، حضرت محمد مصطفیٰ (ص) مبارک باد.

«مبعث الرسول»

در زمانی که بشر با چشم بینا کور بود
روزهای آفتابی، چون شبی دیجور بود
سرنوشت دختران محکوم خاک گور بود
هر کسی بر کشتن نوزاد خود مجبور بود

آفتابی سر زد از مشرق چو اسلام مبین
کرد روشن از...

(مجلس رندان)

درآن محفل که بوی خدعه و تزویر می‌آید
یقیناً مَعرفت، در آن مکان، کم گیر می‌آید

نمی‌دانم چرا هرجا که حرفی از وفا باشد
به چشمم چهره‌هایی مملو از تزویر می‌آید

مکش بالا خودت را با تزاویر و ریاکاری
که فوّاره پس از بالانشینی، زیر می‌آید

مباش اهل...

(السّلامُ عَلیکِ یا اُمّ المَصائِبِ یا زَینَب)

(اگر زینب نبود)

کربلا در خود رها می شد اگر زینب نبود
ظهر عاشورا فنا می شد اگر زینب نبود

پرچم اسلام می افتاد بر روی زمین
پرچم ظالم بپا می شد اگر زینب نبود

محو می شد ماجرای عاشقان کربلا
عشق بی...

(السّلامُ عَلیکِ یا اُمّ المَصائِبِ یا زَینَب)

( کوه صبر)

سینه مالامالِ درد و غم برای زینب است
مرغ جانم نوحه پرداز عزای زینب است

کیست زینب؟ قافله سالار مِحنت دیدگان
این که گویم شمّه ای از ماجرای زینب است

کوه صبر و استقامت بود و هرگز خم نشد
کوه...

(مقصد خلقت)

خدا ز خلق جهان، جز تو انتظار نداشت
جهان، بدون وجود تو اعتبار نداشت

تو کیستی که خدا گفت جمله ی «لولاک»
تو کیستی که خدا جز تو انتظار نداشت ؟

ز خلق ارض و سما نیست مقصدی جز تو
بدون خلقت تو ، آسمان قرار نداشت

هوا...

(اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَمِیرِالْمُؤمِنِین)

«امیر اتقیا»
 
از کعبه ندای هل اَتیٰ می آید
بر خلق ، امیر و مقتدا می آید

بلبل بزند چهچهِ مستانه ز شوق
زیرا گل ِ گلزار ِ ولا می آید

در شامِ سیاهِ جهل، از مشرق عشق
خورشید سپهر اولیا می آید

اسطوره ی مردانگی...