کو چراغی که باد نتواند خاموشش...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
کو چراغی،
که باد نتواند خاموشش کند؟!
کو شکوفه‌ای،
که هرگز خزان نبیند؟!
کجاست انسانی،
که سرنوشت نتواند به کام مرگ بفرستند؟!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر پرسشی عمیق درباره ی جاودانگی مطرح می‌کند. شاعر به دنبال نمادی از پایداری در برابر باد و خزان است و در نهایت به جستجوی انسانی می‌پردازد که از تقدیر مرگ اجتناب‌ناپذیر در امان باشد. یافتن چنین نمادها و انسانی، نشان از جستجوی معنای جاودانگی و بی‌مرگی دارد.